ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ...

Φίλοι μου όμορφοι και πραγματικά αγαπημένοι νιώθω περίεργα,συχνά φοβάμαι πως θα σας χάσω ακριβώς μετά από ένα απ' αυτά τα ατελείωτα ξενύχτια. Νιώθω πως σαν βγω στον δρόμο και αρχίσω να ψάχνω τον λόγο και την αιτία της ζωής σε σας θα γυρνώ, γιατί μόνο εσείς μου χαρίζεται στιγμές γαλήνης όταν όλη μου η ζωή φεύγει σαν ένας αναστεναγμός μιζέριας. Μόνο εσείς είστε εκεί να με κάνετε να πετώ σαν φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια της ζωής..."ό, τι φτιάχνω κι ό, τι χάλασα, βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα"...σας αγαπώ πολύ και να ξέρετε πως είμαι αυτός που είμαι εξαιτίας σας...είστε πανυπερτέλειοι!!!