Ένας Αργοναύτης στην Ιθάκη ή αλλιώς Πηνελόπη part1

...κόσμος βγαλμένος από το μυστήριο της καρδιάς μου,
για όλους αυτούς που κάποτε αγαπήθηκαν,
για όλους αυτούς που ο έρως ο ακατανίκηττος χτύπησε χωρίς έλεος,
δείλιασα μ' ακούς,
δεν άντεξα να ξεφύγω απ' το πέπλο του πάθους,
αντίσταση σε ό, τι κι αν αγάπησα,
σ' ό, τι κι αν εμίσησα,
γι' αυτά που ο νους μου πλάθει πλανόμενος απ' της ομορφιάς σου την αμαρτία,
κρότος στα στήθια μου,
οι παλμοί μου διστακτικά ειν' έτοιμοι να εκραγούν,
σκίζω τα ρούχα μου,
γυμνός μπροστά σου νιώθω και αδύναμος,
ένας πίνακας απομένει στους άδειους τοίχους να μου λέει πως είσαι ακόμα εδώ,
εδώ σαν άλλοτε να μου φωνάζεις γιατί από πόνο πες το ο καπνός ενός ατέλειωτου τσιγάρου γεμίζει το δωμάτιο για να μου κατατρώει τα σωθικά,
και ένας ήχος διαλύει το μυαλό μου,
σ'αγαπώ
αντίο...