ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΡΙΕΡΑ

«Γυναίκα και καριέρα» . Πόσο παρεξηγημένες είναι αυτές οι δύο λέξεις όταν στέκεται η μία δίπλα στην άλλη; Αν εξαιρέσουμε την περίοδο της μητριαρχίας που επικρατούσε τα πρώιμα χρόνια της ανθρώπινης ύπαρξης, στο πέρασμα των χρόνων δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε πως η θέση της γυναίκας αποτελούσε ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα με πολυσχιδής προεκτάσεις. Στην αρχαία Ελλάδα η υπεροχή του άνδρα ήταν αυτονόητη και κοινώς αποδεκτή (με εξαίρεση τις γυναίκες της Σπάρτης) αλλά και τα μεσαιωνικά χρόνια το θηλυκό ενσάρκωνε την αμαρτία, τον πειρασμό και την πηγή ηδονής. Περνώντας τη Γαλλική Επανάσταση, τον Α΄ και φτάνοντας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέσα από τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε. διασφαλίστηκε τυπικά η ισοτιμία της γυναίκας. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην χώρα μας η φεμινιστική δράση έδωσε τα πρώτα της σημάδια το 1897 ενώ το δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές εκλογές τους παραχωρήθηκε μόλις το 1952.
Από τότε μέχρι σήμερα η γυναίκα ενσαρκώνει πολλούς διαφορετικούς και ενίοτε συγκρουόμενους ρόλους. Αν κάποιος μας παραπέμψει σε θεατρικές παραστάσεις είναι εύκολο να εντοπίσουμε ηθοποιούς που επωμίζονται ταυτόχρονα στην ίδια παράσταση δύο ή περισσότερους ρόλους. Ομοίως η γυναίκα στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα έχει επιλέξει ή δεχθεί να είναι μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, νοικοκυρά κ.α.. Μια σημαντική διευκρίνιση, ωστόσο, αποτελεί το γεγονός πως ο ηθοποιός συμμετέχει σε αυτή την παράσταση για μία σεζoν γνωρίζοντας πως ακολουθούν κι άλλες, ενώ μία γυναίκα ξέρει πως έχει μόνο μία παράσταση κι αυτή είναι παράσταση ζωής, η παράσταση της δικιάς της ζωής. Πλήρως συνειδητοποιημένη τις περισσότερες φορές, γνωρίζει πως όσο δύσκολο είναι να αναλάβεις και να φέρεις εις πέρας ένα ρόλο, τόσο επώδυνο και ανεύθυνο είναι να τον εγκαταλείψεις στη συνέχεια. Είναι καταστροφικό έως αδύνατο παραδείγματος χάριν μία γυναίκα που έχει παιδιά να γίνει επιχειρηματίας και να αποποιηθεί τον ρόλο της μητέρας.
Οι παράγοντες που οδήγησαν το άλλοτε ασθενές φύλο να αποκτήσει σθένος είναι λίγο πολύ γνωστοί. Οι όλο και πιο ενισχυμένες αξιώσεις για καλύτερη ποιότητα ζωής μέσα σε μία κοινωνία που έχει ήδη βυθιστεί στις καταναλωτικές φαντασιώσεις και πλάνες της αλλά και η αντίδραση της γυναίκας στην ανδρική ηγεμονία και κυριαρχία αποτέλεσαν καθοριστικό μέρος της απόφασης των θηλυκών να ανοίξουν τα φτερά τους και να ποθούν να κατακτήσουν τον κόσμο. Βέβαια, κατά την πορεία ανεξαρτητοποίησης τους είναι σώφρον να υπογραμμίσουμε πως σημειώθηκαν απώλειες όπως και σε κάθε αγώνα που έχει δοθεί στην ανθρωπότητα. Πολλοί ωστόσο δεν θα έχουν άδικο αν ισχυριστούν πως η ισότητα εντάχθηκε κάπως αιφνιδιαστικά και ίσως άτσαλα στην ζωή μας ή ορθότερα μπήκε στη ζωή κάποιων ανθρώπων με άτσαλη νοοτροπία σκέψης και ζωής μη ικανών να διαχειριστούν τα νέα δεδομένα και να τηρήσουν τις ανάλογες ισορροπίες. Η διττή φύση της γυναίκας στο σπίτι (σύζυγος και νοικοκυρά) συγκρούεται σε καθημερινό επίπεδο με την επαγγελματική της υπόσταση. Ένα ραντεβού που πρέπει να στριμωχτεί ανάμεσα στην επίσκεψη στο κομμωτήριο και σε μία πολίτικη συνταγή που παλεύει να φτάσει το επίπεδο γεύσης με αυτό της πεθεράς. Σε αυτή την πρόταση συνοψίζεται η καθημερινότητα μίας γυναίκας που θέλει να προσφέρει τον καλύτερο εαυτό της σε όλους τους ανθρώπους που την περιβάλλουν και έχουν προσδοκίες από αυτήν. Το ζήτημα όμως εκφράζεται στο πολύ σύντομο ερώτημα: «ποιο το ψυχικό κόστος για όλα αυτά;»
Πολλές στατιστικές έχουν προσπαθήσει να αποδώσουν την ψυχολογική κατάσταση της σύγχρονης γυναίκας που καθημερινά βάλλεται από το πρότυπο γυναίκα-πολυμηχανή και όχι από αυτό της πολυμήχανης γυναίκας. Το σύγχρονο σύμβολο θηλυκού που προβάλλεται από τα Μ.Μ.Ε. έχει συγκεκριμένα εξωτερικά προσόντα, πλούσια πνευματικά χαρίσματα, ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη, απαιτητικά ωράρια και πολλές, πολλές… αντοχές. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε οι υπόλοιπες κοινές θνητές είναι πως υπάρχει ο κίνδυνος θέλοντας να αποποιηθούμε την ταμπέλα του ασθενές φύλου, μπορεί να αποκτήσουμε την ταμπέλα του ασθενικού (ψυχολογικά) φύλου.