Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Ζ.

...
Κι όλο κάτι μέσα μου με κάμει να πονώ
Με κάνει να χάνομαι
Τί είμαι για εσένα;
Ένας μολυβένιος στρατιώτης να σου ψιθυρίζει
Να σου ψιθυρίζει γλυκά στο αυτί
Πόσο αψεγάδιαστα όμορφη είσαι
Και πόσο με μαγεύεις
Κάθε που νυχτώνει
Και το κορμάκι σου μωρό μου διψάει για τα χάδια μου
Σαν έρθει η ώρα να κλείνεσαι στοργικά στην αγκαλιά μου
Να θες να σε φιλώ απαλά
Τα χείλη σου η πατρίδα της καρδιάς μου
Το μέρος που θα κρύβομαι σαν νιώθω τον κόσμο απόκοσμο
Οι χυμοί της ύπαρξής σου νέκταρ κι αμβροσία
Κι όλο να ξέρω πως δική μου δε θα γένεις ποτέ
Γιατί ίσως ο χρόνος δεν ευλόγησε το θεόπνευστον
Μωρό μου μ' ακούς;
Μωρό μου κρυώνω εδώ στα ξένα
Πότε θα σε δω ξανά;
Ω θεοί του Ολύμπου!
Ήχος διαπεραστικός η φωνή σου
Δίπλα σου δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν
Όλα τα έχω
Όλα
Γιατί όλα είσαι εσύ
Θα γίνω μια σταγόνα τα χείλη σου ν' αγγίξω να χαθώ
Να χαθώ στων πειρασμών σου τη ραστώνη
...
(συνεχίζεται)

Δεν υπάρχουν σχόλια: